διισχυρισμός

ο

επίμονη γνώμη, διαβεβαίωση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < διισχυρίζομαι. Η λ. μαρτυρείται από το 1871 στο Ελληνογαλλικό Λεξικό τού Αγγέλου Βλάχου].